Sommerhalt Nr. 14 - SZAMOTUŁY Online-Puzzle

BI 330 2011-10-13

330

2011-10-13

134

Favorit

Glasfenster aus der Stiftskirche Unserer Lieben Frau vom Trost und St. Bischof Stanislaus. Diese Stiftskirche aus der ersten Hälfte des 15. Jahrhunderts ist eine der größten gotischen Kirchen in Großpolen.<br />
In Szamotuły haben wir auch den Schwarzen Halszka-Turm aus dem 14. Jahrhundert besichtigt.

Beste Ergebnisse für

Beste Zeit

Beste Genauigkeit

Spiel ein ähnliches Puzzle spielen.

Sommerstopp Nr. 17 - STARGARD SZCZECIŃSKI Online-Puzzle — 280Sommerstopp Nr. 17 - STARGARD SZCZECIŃSKI105 Mal gelöst

Puzzle lösen

Sommerstopp Nr. 17 - STARGARD SZCZECIŃSKI Online-Puzzle vom Foto — 264Sommerstopp Nr. 17 - STARGARD SZCZECIŃSKI109 Mal gelöst

Puzzle lösen

Sommerstopp Nr. 18 - SZCZECIN Online-Puzzle vom Foto — 330Sommerstopp Nr. 18 - SZCZECIN140 Mal gelöst

Puzzle lösen

Fragment des Buntglasfensters Online-Puzzle — 234Fragment des Buntglasfensters113 Mal gelöst

Puzzle lösen

Glasmalerei Online-Puzzle vom Foto — 156Glasmalerei111 Mal gelöst

Puzzle lösen

Kommentare

Uf, zrobiłam ale bardzo trudne, wspaniałe detale

925 :)))

Najgorszy początek, potem leci z górki.

Jak tylko zobaczyłam ten witraż nie mogłam się doczekać kiedy się do niego dorwę bo przeczuwałam,że to będzie puzzlowa uczta.No i była.Nie jest trudny,już BI o to zadbała.Prawie nie ma takich samych fragmentów,trzeba tylko uważać.

Piękne witraże. Początek dość trudny, ale potem to już sama przyjemność!

No całkiem ekstra ;)) ale jestem skromna panienka! A jeszcze, co do Szamotuł. Pogoda tego dnia była całkiem niewyraźna. Stojąc pod basztą Halszki zastanawialiśmy się co dalej. Akurat jakaś grupa wchodziła do baszty, więc i my poszliśmy też mimo, że nie zapłaciliśmy za bilety. Ale pani była bardzo miła i powiedziała, że no problem i możemy zapłacić po wyjściu. Połaziliśmy po baszcie, zeszliśmy na dół, a tu czarno i już lecą pierwsze krople. Biegiem do kasy, nawet na resztę nie czekaliśmy i kłusem na tyły tego budynku, gdzie wchodząc zauważyłam, że była knajpka. Wpadliśmy już mokrzy. Klapnęłam na krześle i jak walnęło, to aż odskoczyłam w najciemniejszy kąt. Piekielnie boję się burzy od zamierzchłych czasów. Mając około 8 lat byłam latem pod Zakopanym. Wracaliśmy z wycieczki i kucnęłam pod gigantycznym smrekiem w wiadomych celach. I wtedy walnęło w tego smreczka, który rozpadł się, jak zapałka, na połówki biorąc mnie w swe objęcia. Dzięki tej burzy zjedliśmy przepyszną zupę gulaszową - knajpa nazywa się, ni mniej ni więcej, tylko Sanguszko. Oblizując się po obiadku, mój chłop z uśmiechem stwierdził: dobrze, że walnęło minutę później, jak już zeszliśmy z baszty. Zrobiło mi się miękko w kolanach, bo wyobraźnię mam doskonałą.