Ακτή χαρακτηρίζεται η τελευταία προς τη θάλασσα (ή αντίστοιχα όχθη σε λίμνη ή ποταμό), εσχατιά της ξηράς. Συνηθέστερα, η παραθαλάσσια έκταση της ξηράς που γεωλογικά φαίνεται να τερματίζει προς τη θάλασσα.
Ανάλογα της γραμμής κλίσης που παρουσιάζουν, οι ακτές διακρίνονται σε:
"Εν χρω": χαρακτηρίζονται εκείνες που παρουσιάζουν σχεδόν μηδενική κλίση, σύριζα με την επιφάνεια της θάλασσας και είναι ιδιαίτερα επικίνδυνες, σε κατάσταση ηρεμίας, στη ναυσιπλοΐα.
Ομαλές: χαρακτηρίζονται εκείνες που παρουσιάζουν κλίση μέχρι 15°
Υπόκρημνοι: χαρακτηρίζονται εκείνες που παρουσιάζουν κλίση 15° - 25°
Κρημνώδεις: χαρακτηρίζονται εκείνες που παρουσιάζουν κλίση 25° - 45°
Απόκρημνες: χαρακτηρίζονται εκείνες που παρουσιάζουν κλίση 45° - 70° και
Απορρώγας: χαρακτηρίζονται εκείνες που παρουσιάζουν κλίση 90° ή αρνητική κλίση.Επί της ακτής καθορίζεται ο αιγιαλός, δηλαδή η «γραμμή αιγιαλού» και εξ' αυτής η παραλία, δηλαδή το «πλάτος» ή η «ζώνη της παραλίας». Ό,τι υφίσταται επί των ακτών και έχει σχέση προς τη θάλασσα χαρακτηρίζεται «επάκτιο», (π.χ. σταθμός, πυροβολείο κ.λπ.). Αντίθετα ό,τι βρίσκεται επί των ακτών και έχει σχέση ή ανάγεται προς την ξηρά χαρακτηρίζεται «παράλιο».
