Το παντελόνι είναι ένδυμα το οποίο φοριέται από τη μέση και κάτω, η περισκελίδα. Παντελόνια φτιάχνονται από διαφόρων ειδών υφάσματα, όπως το λινό, το τζιν, το κοτλέ, το βελούδο, η κασμιροφανέλα, το καμπαρντινέ και άλλα. Υπάρχουν τριών ειδών παντελόνια, τα κοντά ή σορτς, τα μακριά και οι βερμούδες. Τα τελευταία είναι λίγο πιο κοντά απ' τα σορτς.
Τα πιο αρχαία παντελόνια έχουν βρεθεί σε τάφους στο οροπέδιο του Ταρίμ στην βορειοδυτική Κίνα. Οι τάφοι αυτοί άνηκαν σε άντρες και γυναίκες πολεμιστές που ανήκαν σε νομαδικές φυλές και είχαν θαφτεί με τον πολεμικό τους εξοπλισμό και τα άλογά τους.
Σύμφωνα με έναν αρχαίο ελληνικό μύθο εφευρέτης του παντελονιού αλλά και των μακριών μανικιών ήταν η Μήδεια από την Κολχίδα. Η Κολχίδα ήταν πόλη αμαζόνων και για τους Έλληνες το ρούχο αυτό ήταν συνδεδεμένο με αυτές τις θρυλικές πολεμίστριες που απεικονίζονται συχνά στην ελληνική τέχνη να φορούν παντελόνια. Αργότερα, σύμφωνα πάντα με τους Έλληνες, υιοθέτησαν αυτό το τόσο βολικό για την ιππασία και το κυνήγι ρούχο και οι Μήδες και οι Πέρσες. Σύμφωνα με τον Ελλάνικο εφευρέτρια του παντελονιού ήταν η Ασσύρια ή Περσίδα βασίλισσα Ατόσσα που επέβαλλε στους υπηκόους της, άντρες και γυναίκες, να το φοράνε. Σύμφωνα με μια άλλη εκδοχή ήταν μια άλλη Πέρσα βασίλισσα που εφηύρε το παντελόνι, η Σεμίραμις.Επειδή η χρήση του παντελονιού χάνεται στο παρελθόν δεν είναι εύκολο να αποφανθούμε σήμερα για το ποιος ακριβώς ήταν ο εφευρέτης του, όμως όλοι οι σχετικοί μύθοι της αρχαιότητας καθώς και οι ιστορικές καταγραφές κάνουν λόγο πάντα για μία γυναίκα. Το ότι, κατά πάσα πιθανότητα, το παντελόνι εφευρέθηκε από μία γυναίκα ενισχύεται από το γεγονός ότι οι αρχαίοι Έλληνες το θεωρούσαν γυναικείο και βαρβαρικό ρούχο και αρνούνταν να το φορέσουν αποκαλώντας το περιφρονητικά "αναξυρίδα" παρά την πρακτικότητά του ενώ το θεωρούσαν συνδεδεμένο με τις θρυλικές Αμαζόνες. Ακόμα και ο Μέγας Αλέξανδρος, που προκαλούσε αντιδράσεις με την προθυμία με την οποία υιοθετούσε βαρβαρικά έθιμα, δεν φόρεσε ποτέ παντελόνι. Από ψυχολογικής πλευράς επίσης είναι το πιο πιθανό να ήταν μία γυναίκα που εφηύρε το παντελόνι καθώς το ένδυμα αυτό προσφέρει προστασία και ασφάλεια, όχι μόνο από τις καιρικές συνθήκες, αλλά και από όποιον θέλει να αποκτήσει οπτική η σεξουαλική πρόσβαση στο σώμα του ατόμου που το φοράει.
Ένα άλλο στοιχείο που ενισχύει την σχέση των γυναικών με το παντελόνι είναι ότι στους νομαδικούς λαούς της Ευρασίας, από όπου πίστευαν οι αρχαίοι Έλληνες ότι προέρχονταν οι Αμαζόνες, οι γυναίκες παραδοσιακά φορούσαν παντελόνια, το χρώμα των οποίων μάλιστα προσδιόριζε αν ήταν παντρεμένες ή όχι. Το 1857 η Ινδή βασίλισσα Λαξμιμπάι, μάζεψε το φόρεμά της και το πέρασε ανάμεσα από τα πόδια της και το συγκράτησε στη μέση της με τη ζώνη της δημιουργώντας ένα αυτοσχέδιο είδος παντελονιού που της επέτρεψε να ιππεύσει και να ορμήσει κατευθείαν στην μάχη. Αυτή δεν ήταν μια τυχαία κίνηση της στιγμής, αλλά μία μακραίωνη συνήθεια των Ινδών γυναικών που ήταν τόσο συνηθισμένη που είχε και όνομα. Ονομαζόταν "δίπλωμα του στρατιώτη" ή "ζώσιμο του ήρωα" γιατί επέτρεπε στις γυναίκες να μάχονται στο πεδίο της μάχης ενώ οι γυναίκες της φυλής Μαχράτα (ή Μαράθα) παραδοσιακά φορούσαν τα σαρί τους με έναν παρόμοιο τρόπο που τα έκανε να μοιάζουν με βράκες. Σύμφωνα με την παράδοση αυτής της φυλής, αυτός ο τρόπος ντυσίματος των γυναικών προέρχεται "από παλιά" όταν οι γυναίκες ήταν "άριστες ιππείς που πολεμούσαν στο πλευρό των ανδρών".Σταδιακά, καθώς η χρήση αλόγων γινόταν όλο και πιο σημαντική στο πεδίο της μάχης, η χρήση του παντελονιού άρχισε να διευρύνεται και τελικά υιοθετήθηκε ακόμα και από τους Έλληνες και τους Ρωμαίους. Το βολικό αυτό ένδυμα επικράτησε τόσο πολύ που κάποια στιγμή μάλιστα, ενώ ξεκίνησε ως κατά βάση γυναικείο ένδυμα, έφτασε να θεωρείται αποκλειστικά αντρικό.
Σήμερα παντελόνι φοράνε τόσο οι άντρες όσο και οι γυναίκες.
Συγκεκριμένα, τα τζιν ξεπλένουν μια μεγάλη ποσότητα μικροϊνών που μολύνουν την Αρκτική του Καναδά και τις Μεγάλες Λίμνες.
