Πεντηκόντορος - online παζλ
Online παζλ Πεντηκόντορος
Πεντηκόντορος
Η πεντηκόντορος ήταν τύπος αρχαίας ελληνικής γαλέρας, που χρησιμοποιήθηκε (τουλάχιστον) από την αρχαϊκή εποχή, αλλά μάλλον παρόμοια πλοία υπήρξαν και προγενέστερα, αν ληφθούν υπόψη οι σχετικές αναφορές στα ομηρικά έπη.
Πριν από την Αρχαϊκή εποχή, ο Όμηρος στην Ιλιάδα του αναφέρει ότι κατά τη διάρκεια του Τρωικού Πολέμου υπήρχαν πλοία με διάφορους αριθμούς κουπιών. Ο μικρότερος αριθμός που αναφέρεται στα ομηρικά έπη είναι είκοσι (20, δηλαδή ήταν εικοσικόντορες), όπως το πλοίο που μετέφερε τη Χρυσηίδα πίσω στον πατέρα της, Το πλοίο του Οδυσσέα αναφέρεται ότι είχε πενήντα (50) κουπιά, οπότε ήταν πεντηκόντορος. Αναφέρονται, όμως, και μεγαλύτερα πλοία, τα μεγαλύτερα από τα οποία ήταν τα Βοιωτικά πλοία με 120 κωπηλάτες. Αυτός ο αριθμός κωπηλατών αντιστοιχεί περίπου σε διήρεις, αλλά ο Όμηρος δεν αναφέρει πουθενά πόσες σειρές κουπιών ή και κωπηλατών είχαν. Επίσης, ίσως δεν είναι τυχαίο ότι και η μυθική Αργώ είχε περίπου πενήντα (50) Αργοναύτες. Σύμφωνα δε με μια εναλλακτική ερμηνεία ο όρος χρησιμοποιήθηκε, επίσης, για τον επικεφαλής αξιωματικό στρατιωτικού τμήματος πενήντα (50) ανδρών, στην αρχαία Ελλάδα.
Οι πεντηκόντορες εμφανίστηκαν σε μια εποχή που δεν γινόταν ακόμη διάκριση ανάμεσα στα εμπορικά και στα πολεμικά πλοία. Ήταν σκάφη ευέλικτα, μακράς ακτίνας δράσης, που χρησιμοποιήθηκαν για εμπόριο, πειρατεία και πολεμικές επιχειρήσεις. Μετέφεραν αγαθά ή και στρατιώτες. Η πεντηκόντορος προωθούνταν από πενήντα (50) κωπηλάτες που τοποθετούνταν ανά 25 σε κάθε της πλευρά. Στο μεσαίο κατάρτι της, το τετράγωνο ιστίο χρησιμοποιούνταν επίσης για την προώθηση του πλοίου, όταν υπήρχε ευνοϊκός άνεμος. Ήταν μακρυά σκάφη με μικρό βύθισμα και συχνά χαρακτηρίζονταν ως «νῆες μακραί». Τυπικά δεν είχαν κατάστρωμα και γι' αυτό αποκαλούνταν και «ἄφρακτοι νῆες». Οι πεντηκόντορες ήταν ανάμεσα στα πρώτα πλοία που ήταν εξοπλισμένα με έμβολο στην πλώρη. Αυτό δείχνει ότι ο σκοπός κατασκευής τους ήταν κατά κύριο λόγο πολεμικός. Οι Αρχαίοι Έλληνες χρησιμοποιούσαν ακόμη τις τριακοντόρες, μια βραχύτερη έκδοση της πεντηκοντόρου με 30 κουπιά. Δεν είναι γνωστό ποιος τύπος προηγήθηκε.
Σύμφωνα με συγκριτικούς υπολογισμούς πιστεύεται ότι οι πεντηκόντοροι είχαν μήκος 28 - 40 μέτρα και πλάτος 4 - 5 μέτρα. Θεωρείται ακόμη ότι ήταν ικανές να αναπτύξουν ταχύτητα ως και εννέα (9) κόμβους. Οι πεντηκόντοροι ήταν μια πρώιμη μορφή γαλέρας, που ήταν μακρόστενη και επίπεδη. Η σχεδίασή τους είχε στόχο τη μεγαλύτερη δυνατή ταχύτητα για απότομους ελιγμούς. Τα πλοία αυτά ήταν εξοπλισμένα με ορθογώνιο ιστίο και επιπρόσθετα πηδάλια.Αργότερα εξελίχθηκε στη διήρη και τελικά στην τριήρη, η οποία σε μεγάλο βαθμό την αντικατέστησε, αν και ποτέ τελείως, σε χρήση στα πολεμικά ναυτικά των ελληνικών και άλλων μεσογειακών ναυτικών κρατών. Τόσο οι διήρεις όσο και οι τριήρεις είχαν παρόμοιο μήκος, αλλά διέφεραν στην κατανομή των κουπιών (ή και των κωπηλατών) σε δύο (2) ή και τρεις (3) σειρές, αντί μίας, αντίστοιχα. Αυτό έκανε τα πλοία πιο ευκίνητα. Οι τριήρεις αναπτύχθηκαν γύρω στο 680 π.Χ.. Η πρώτη από αυτές κατασκευάστηκε, σύμφωνα με την παράδοση, από τον Κορίνθιο ναυπηγό Αμεινοκλή. Ήταν από τα πρώτα πλοία που είχαν ισχυρά πηδάλια, αρκετά ισχυρά ώστε να τους επιτρέπουν να πλέουν ακόμη και ενάντια σε αντίθετο ρεύμα ή ενάντιο άνεμο, όντας έτσι ικανοί να διαπλέουν ακόμη και τον Βόσπορο, εισερχόμενοι στον Εύξεινο Πόντο. Δεν είναι τυχαίο ότι οι πρώτες αρχαίες ελληνικές αποικίες στη Μαύρη Θάλασσα χρονολογούνται από το 680 π.Χ. και μετά.Η πεντηκόντορος παρέμεινε σε χρήση τουλάχιστον μέχρι και την Ελληνιστική Περίοδο, όταν άρχισε να αντικαθίσταται από άλλα ναυτικά σχέδια όπως τη λέμβο, την ελληνιστική ημιολία και τις λιβύρνεις.