Οι Φιλιππίνες (φιλιππινέζικα: Pilipinas, αγγλικά:Philippines), επίσημα, η Δημοκρατία των Φιλιππίνων (φιλιππινέζικα: Repúbliká ng̃ Pilipinas, αγγλικά: Republic of the Philippines), είναι νησιωτική χώρα στη νοτιοανατολική Ασία. Βρίσκεται στον δυτικό Ειρηνικό Ωκεανό και αποτελείται από περίπου 7.641 νησιά τα οποία ομαδοποιούνται σε τρία μεγάλα γεωγραφικά διαμερίσματα: η Λουσόν στον βορά, τα νησιά Βισάγιας στο κέντρο και το Μιντανάο στο νότο. Οι Φιλιππίνες βρέχονται από τη Θάλασσα της Νότιας Κίνας στα δυτικά, τη Θάλασσα των Φιλιππίνων στα ανατολικά και τη Θάλασσα της Κελέβης στα νοτιοδυτικά. Δεν συνορεύει εδαφικά με καμία χώρα, όμως μοιράζεται θαλάσσια σύνορα με την Ταϊβάν στα βόρεια, την Ιαπωνία στα βορειοανατολικά, το Παλάου στα ανατολικά και νοτιοανατολικά, την Ινδονησία στα νότια, τη Μαλαισία στα νοτιοδυτικά, το Βιετνάμ στα δυτικά και την Κίνα στα βορειοδυτικά. Οι Φιλιππίνες καλύπτουν μια έκταση 300.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων και, μέχρι το 2021, είχαν πληθυσμό περίπου 109 εκατομμυρίων ανθρώπων, καθιστώντας την τη 13η πολυπληθέστερη χώρα στον κόσμο. Στις Φιλιππίνες κατοικούν πολλές διαφορετικές εθνότητες, η καθεμία με διαφορετικό πολιτισμό και γλώσσα. Η Μανίλα είναι η πρωτεύουσα της χώρας, ενώ η μεγαλύτερη πόλη είναι η Κέζον, η οποία εντάσσεται στην ευρύτερη μητροπολιτική περιοχή της Μανίλας.
Το αρχιπέλαγος των Φιλιππίνων κατοικήθηκε από πολύ παλιά, αρχικά από τους Νεγρίτος (αγγλικά: Negritos), ενώ στη συνέχεια από διαδοχικά μεταναστευτικά κύματα Αυστρονησιακών λαών. Οι Αυστρονησιακοί λαοί αποτελούν και σήμερα τη συντριπτική πλειοψηφία των εθνοτικών ομάδων των Φιλιππίνων. Κατά τη διάρκεια των αιώνων, η υιοθέτηση του Ανιμισμού, του Ινδουισμού και του Ισλάμ δημιούργησε πολλά νησιωτικά βασίλεια. Η άφιξη του Φερδινάνδου Μαγγελάνου, ενός Πορτογάλου εξερευνητή που υπηρετούσε το Ισπανικό Στέμμα, σηματοδότησε την αρχή της Ισπανικής αποικιοκρατίας. Το 1543, ο Ισπανός εξερευνητής Ρουί Λόπεθ ντε Βιλαλόμπος ονόμασε το αρχιπέλαγος «Las Islas Filipinas» προς τιμήν του Φιλίππου Β' της Ισπανίας. Ισπανοί έποικοι ξεκίνησαν να μεταναστεύουν στις Φιλιππίνες μέσω του Μεξικού το 1565, με αποτέλεσμα οι Φιλιππίνες να γίνουν μέρος της Ισπανικής Αυτοκρατορίας για περισσότερα από 300 χρόνια. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, διαδόθηκε ευρύτατα ο καθολικισμός ενώ η Μανίλα έγινε ένα σημαντικότατο λιμάνι για το εμπόριο στον Ειρηνικό Ωκεανό. Το 1896, ξεκίνησε η Φιλιππινέζικη Επανάσταση, η οποία στη συνέχεια περιπλέχτηκε με τον Ισπανοαμερικανικό Πόλεμο του 1898. Με το τέλος αυτού του πολέμου, η Ισπανία παραχώρησε την επικράτεια των Φιλιππίνων στις Ηνωμένες Πολιτείες έναντι 20.000.000 $, παρόλο που οι Φιλιππινέζοι επαναστάτες είχαν μόλις ανακηρύξει την ανεξαρτησία τους. Ο Φιλιππινοαμερικανικός Πόλεμος, που ακολούθησε, έληξε με τη νίκη των ΗΠΑ. Οι Αμερικανοί διατήρησαν τον έλεγχο των Φιλιππίνων μέχρι την εισβολή των Ιαπώνων τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, που οδήγησε στην Ιαπωνική Κατοχή. Μετά την απελευθέρωση, οι Φιλιππίνες έγιναν ανεξάρτητες το 1946 ως ενιαίο και κυρίαρχο κράτος. Μετά την ανεξαρτησία ακολούθησε μία τεταμένη πολιτική περίοδος με αποκορύφωμα την επιβολή μίας δικτατορίας υπό τον Φερδινάντο Μάρκος το 1972. Τελικά, μία επανάσταση το 1986 αποκατέστησε τη δημοκρατία, η οποία διατηρείται έως και σήμερα.
Οι Φιλιππίνες είναι μια αναδυόμενη αγορά και μια πρόσφατα βιομηχανοποιημένη χώρα, με την οικονομία της να μετατοπίζεται από τον γεωργικό τομέα, στον τομέα των υπηρεσιών και της μεταποίησης. Είναι ιδρυτικό μέλος των Ηνωμένων Εθνών, του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου, της Ένωσης των Χωρών της Νοτιοανατολικής Ασίας, του φόρουμ της Οικονομικής Συνεργασίας Ασίας-Ειρηνικού και της Συνόδου Κορυφής της Ανατολικής Ασίας, ενώ είναι μέλος του Κινήματος των Αδεσμεύτων από το 1993. Η θέση της χώρας στο Δαχτυλίδι της Φωτιάς του Ειρηνικού και κοντά στον ισημερινό την καθιστά επιρρεπή σε σεισμούς και τυφώνες. Η χώρα διαθέτει μια ποικιλία φυσικών πόρων και φιλοξενεί μία παγκόσμιας σημασίας πλούσια βιοποικιλότητα.
