Η μαγνητική βελόνα που χρησιμοποιείται για τον προσδιορισμό της βόρειας κατεύθυνσης χρησιμοποιείται από τον 11ο αιώνα. Αρχικά, ωστόσο, επιπλέει στο νερό και μόνο τον 13ο αιώνα οι Ιταλοί ναυτικοί το κλειδώθηκαν σε ένα ξύλινο κουτί, σχηματίζοντας μια πυξίδα. Με την πάροδο του χρόνου, η βαθμολόγηση σε βαθμούς τοποθετήθηκε κάτω από τη βελόνα, η οποία επέτρεψε όχι μόνο τον προσδιορισμό του βορρά, αλλά και άλλες κατευθύνσεις. Η νέα συσκευή ονομάστηκε πυξίδα από την ιταλική λέξη "compaso", δηλαδή "βαθμολόγηση". Ήταν μία από τις βασικές εφευρέσεις που επέτρεψαν την είσοδο της Ευρώπης στην εποχή των μεγάλων γεωγραφικών ανακαλύψεων, χάρη στην ακριβή πλοήγηση στην ανοιχτή θάλασσα και έτσι συνέβαλε στην ανακάλυψη της Αμερικής το 1492.
