Azulejo is een Portugese naam van keramische tegels die het meest voorkomen in witte en blauwe kleuren. De naam "azulejo" is afgeleid van de blauwe kleur. Honderden of zelfs duizenden geglazuurde tegels worden gebruikt voor het maken van mozaïeken die gevels kunnen versieren, maar ook vloeren, wanden en plafonds in gebouwen. Keramische vierkanten zijn vrij vaak gerangschikt in prachtige patronen: genre, historische, mythologische taferelen, maar ook florale en geometrische composities. Azulejo zijn kenmerkend voor de Portugese kunst. Hun begin dateert uit de 11e eeuw. Sinds de 19e eeuw wordt azulejo gebruikt voor het decoreren van de buitenmuren van de gebouwen, wat vooral praktische implicaties had: azulejos beschermden de gevels van kerken en andere openbare gebouwen tegen regen en sterke zonneschijn. De 18e-eeuwse Igreja do Carmo-kerk in Porto, gebouwd in rococostijl, is het voorbeeld van het gebouw, waarvan de façade was bedekt met witte en blauwe azulejos-mozaïeken.
