Zomerstop nr. 14 - SZAMOTUŁY ePuzzle fotopuzzel

Glas-in-loodramen van de collegiale kerk van Onze Lieve Vrouw van Troost en St. Stanislaus de bisschop. Deze kapittelkerk, daterend uit de eerste helft van de 15e eeuw, is een van de grootste gotische kerken in Groot-Polen.<br />
In Szamotuły bezochten we ook de Zwarte Halszka-toren uit de 14e eeuw.

Beste resultaten voor Maat Elke 10 minuten bijgewerkt

Beste tijd

Beste nauwkeurigheid

Opmerkingen

Uf, zrobiłam ale bardzo trudne, wspaniałe detale

925 :)))

Najgorszy początek, potem leci z górki.

Jak tylko zobaczyłam ten witraż nie mogłam się doczekać kiedy się do niego dorwę bo przeczuwałam,że to będzie puzzlowa uczta.No i była.Nie jest trudny,już BI o to zadbała.Prawie nie ma takich samych fragmentów,trzeba tylko uważać.

Piękne witraże. Początek dość trudny, ale potem to już sama przyjemność!

No całkiem ekstra ;)) ale jestem skromna panienka! A jeszcze, co do Szamotuł. Pogoda tego dnia była całkiem niewyraźna. Stojąc pod basztą Halszki zastanawialiśmy się co dalej. Akurat jakaś grupa wchodziła do baszty, więc i my poszliśmy też mimo, że nie zapłaciliśmy za bilety. Ale pani była bardzo miła i powiedziała, że no problem i możemy zapłacić po wyjściu. Połaziliśmy po baszcie, zeszliśmy na dół, a tu czarno i już lecą pierwsze krople. Biegiem do kasy, nawet na resztę nie czekaliśmy i kłusem na tyły tego budynku, gdzie wchodząc zauważyłam, że była knajpka. Wpadliśmy już mokrzy. Klapnęłam na krześle i jak walnęło, to aż odskoczyłam w najciemniejszy kąt. Piekielnie boję się burzy od zamierzchłych czasów. Mając około 8 lat byłam latem pod Zakopanym. Wracaliśmy z wycieczki i kucnęłam pod gigantycznym smrekiem w wiadomych celach. I wtedy walnęło w tego smreczka, który rozpadł się, jak zapałka, na połówki biorąc mnie w swe objęcia. Dzięki tej burzy zjedliśmy przepyszną zupę gulaszową - knajpa nazywa się, ni mniej ni więcej, tylko Sanguszko. Oblizując się po obiadku, mój chłop z uśmiechem stwierdził: dobrze, że walnęło minutę później, jak już zeszliśmy z baszty. Zrobiło mi się miękko w kolanach, bo wyobraźnię mam doskonałą.