Een klif (ook wel afgrond) is in de geografie een aanmerkelijke verticale, of bijna verticale, rotsverheffing. Kliffen worden meestal gevormd door erosieprocessen en verwering. Kliffen komen voor langs kusten, in bergachtige gebieden, escarpementen en langs rivieren. In het algemeen bestaan kliffen uit rotsen die bestendig zijn tegen erosie en verwering. Afzettingsgesteenten die kliffen vormen zijn onder meer zandsteen, kalksteen, krijtgesteente en dolomiet. Ook stollingsgesteenten, zoals graniet en basalt, vormen kliffen.
De meeste kliffen hebben een soort puinkegel aan hun basis. In droge gebieden of onder hoge kliffen zijn dit over het algemeen losliggende brokken gevallen rots. In vochtige gebieden wordt deze vaak door grond bedekt.
Veel kliffen vertonen watervallen of holtes onder de rand van de rots. Soms loopt een klif geleidelijk dood aan het eind van een keten, waarbij tafelvormige rotsen of andere rotsformaties achterblijven.
