Saksen (volk)
Met het begrip Saksen (Latijn: Saxones, Oudengels: Seaxe, Oudsaksisch: Sahson, Nederduits: Sassen, Duits Sachsen) worden bevolkingsstammen aangeduid die zich tijdens de late Romeinse tijd en de vroege middeleeuwen op een gebied bevonden dat aan de Noordzee en Oostzee lag, in het noorden van wat nu Nederland en Duitsland is, tot aan het Duitse middelgebergte. Een groep trok ook naar het huidige Groot-Brittannië. Het overgrote merendeel van de Saksen bleef in het oorspronkelijke woongebied en bood weerstand tegen het zich uitbreidende Frankische Rijk, onder het leiderschap van de semi-legendarische Saksische held Widukind. Het vroegste woongebied van de Saksen was waarschijnlijk Noordalbingië. Een deel van het woongebied van de Saksen wordt meestal ook gezien als het leefgebied van de Angelen.
Een deel van de Saksen, samen met de Angelen en andere continentale stammen, zochten vanaf de 5e eeuw nieuwe leefgebieden in Groot-Brittannië, men noemt dit nu de Angelsaksen. De plaatselijke Brythonisch-Keltische bevolking noemde al deze groepen gezamenlijk Saksen. Het is niet bekend hoe groot hun aantal was, er wordt geschat dat ongeveer tweehonderdduizend mensen de oversteek maakten naar het eiland. In de middeleeuwen oefenden de Saksen invloed uit op de talen en culturen van Noord-Germaanse, Baltische, Finse, Polabische en Pomeriaanse (West-Slavische) volkeren.
