Een tank is een gepantserd militair gevechtsvoertuig met rupsbanden en met als hoofdbewapening een kanon, dat als hoofdfunctie heeft om direct vuur af te geven; dit kanon is meestal opgenomen in een 360° draaibare geschutskoepel (toren). De tank moet dus onderscheiden worden van andere gepantserde gevechtsvoertuigen met rupsbanden zoals gemechaniseerd geschut en pantserhouwitsers. En van gepantserde gevechtsvoertuigen zonder rupsbanden zoals pantserwagens.
De tank wordt bij acties gebruikt waarbij vuurkracht, bepantsering en beweeglijkheid op de voorgrond staan. Ze vormen de kern bij veel offensieve operaties. Bij defensieve operaties zal de tank ingezet worden als mobiele bunker of in reserve worden gehouden voor het eventueel uitvoeren van tegenacties. Men onderscheidt drie categorieën tanks; lichte tanks van 8 tot 25 ton, middelzware tanks van 25 tot 50 ton, en zware tanks met een gewicht van minimaal 50 ton. Het kanon wordt ingedeeld in klein kaliber (<75mm) en groot kaliber (>75mm). Als nevenbewapening fungeert meestal een coaxiale mitrailleur (mitrailleur die naast en evenwijdig aan het kanon is ingebouwd en de bewegingen ervan volgt) tegen licht- of ongepantserde doelen, deze kan echter ook worden gebruikt als richtmiddel voor het kanon. Verder kan een tank voorzien zijn van een mitrailleur tegen luchtdoelen, een lanceerinstallatie voor (geleide) raketten en/of rookbuslanceerbuizen ter verdediging.
Het woord "tank" stamt uit het Engels; in Nederland werd tot de Tweede Wereldoorlog meestal de term vechtwagen gebruikt. Oorspronkelijk werd het woord 'tank' tijdens de Eerste Wereldoorlog gebruikt om te maskeren dat het om een nieuw (geheim) wapen ging. De arbeiders die de enorme stalen hulzen fabriceerden werd wijsgemaakt dat ze grote mobiele amfibietanks aan het maken waren. Ook deze amfibietanks zijn ter wereld nog steeds in gebruik.
