Een widebody-vliegtuig of breedrompvliegtuig is een vliegtuig met twee of meer gangpaden in de normale passagiersconfiguratie. Widebody's hebben meestal een rompdiameter van 6 meter of meer.
In dergelijke vliegtuigen zitten meestal 7 tot 10 passagiers op een rij in de toeristenklasse. Dergelijke vliegtuigen vervoeren zo'n 200 tot 600 passagiers. Dit in tegenstelling tot de narrowbody-vliegtuigen, die normaal gesproken slechts één gangpad tussen de stoelen hebben met maximaal 6 passagiers naast elkaar en een capaciteit van maximaal 280 passagiers.
De introductie van widebody-vliegtuigen werd mede mogelijk gemaakt door de ontwikkeling van nieuwe, krachtige vliegtuigmotoren. Het eerste widebody-passagiersvliegtuig was de viermotorige Boeing 747, bijgenaamd "Jumbo Jet", die voor het eerst vloog in 1969. Kort daarna kwamen de driemotorige Lockheed L-1011 TriStar en de McDonnell Douglas DC-10 (allebei met een motor onder elke vleugel en een motor in de staart) en nog wat later de tweemotorige Airbus A300.
