Летняя остановка № 14 - САМОТУЛИ онлайн-пазл

BI 330 2011-10-13

330

2011-10-13

134

Любимые

Витражи соборной церкви Богоматери Утешения и Св. Станислав епископ. Этот соборный костел, построенный в первой половине 15 века, является одним из крупнейших готических храмов в Великой Польше.<br />
В Шамотулах мы также посетили Черную гальскую башню 14 века.

Лучшие результаты для размера

Лучшее время

Наилучшая точность

Играйте в похожие головоломки

Летняя остановка № 17 - STARGARD SZCZECISKI онлайн-пазл — 280Летняя остановка № 17 - STARGARD SZCZECISKIрешен 105 раза

Собрать пазл

Летняя остановка № 17 - STARGARD SZCZECISKI пазл онлайн из фото — 264Летняя остановка № 17 - STARGARD SZCZECISKIрешен 109 раза

Собрать пазл

Летняя остановка № 18 - ЩЕЦИН пазл онлайн из фото — 330Летняя остановка № 18 - ЩЕЦИНрешен 140 раза

Собрать пазл

Фрагмент витража онлайн-пазл — 234Фрагмент витражарешен 113 раза

Собрать пазл

Витраж пазл онлайн из фото — 156Витражрешен 111 раза

Собрать пазл

No całkiem ekstra ;)) ale jestem skromna panienka! A jeszcze, co do Szamotuł. Pogoda tego dnia była całkiem niewyraźna. Stojąc pod basztą Halszki zastanawialiśmy się co dalej. Akurat jakaś grupa wchodziła do baszty, więc i my poszliśmy też mimo, że nie zapłaciliśmy za bilety. Ale pani była bardzo miła i powiedziała, że no problem i możemy zapłacić po wyjściu. Połaziliśmy po baszcie, zeszliśmy na dół, a tu czarno i już lecą pierwsze krople. Biegiem do kasy, nawet na resztę nie czekaliśmy i kłusem na tyły tego budynku, gdzie wchodząc zauważyłam, że była knajpka. Wpadliśmy już mokrzy. Klapnęłam na krześle i jak walnęło, to aż odskoczyłam w najciemniejszy kąt. Piekielnie boję się burzy od zamierzchłych czasów. Mając około 8 lat byłam latem pod Zakopanym. Wracaliśmy z wycieczki i kucnęłam pod gigantycznym smrekiem w wiadomych celach. I wtedy walnęło w tego smreczka, który rozpadł się, jak zapałka, na połówki biorąc mnie w swe objęcia. Dzięki tej burzy zjedliśmy przepyszną zupę gulaszową - knajpa nazywa się, ni mniej ni więcej, tylko Sanguszko. Oblizując się po obiadku, mój chłop z uśmiechem stwierdził: dobrze, że walnęło minutę później, jak już zeszliśmy z baszty. Zrobiło mi się miękko w kolanach, bo wyobraźnię mam doskonałą.