Ο διαλύτης είναι ουσία, πολική ή μη πολική, η οποία διαλύει άλλη ουσία (ονομαζόμενη διαλυόμενη), χημικώς διαφορετικό υγρό, στερεό ή αέριο, με αποτέλεσμα να παράγεται ένα διάλυμα. Ο διαλύτης στις περισσότερες περιπτώσεις είναι υγρό, αλλά μπορεί να είναι επίσης στερεό ή αέριο. Η μέγιστη ποσότητα διαλυμένης ουσίας που μπορεί να διαλυθεί σε συγκεκριμένο όγκο του διαλύτη ποικίλει τόσο με τη θερμοκρασία όσο με την ικανότητα του εν λόγω διαλύτη. Ο κυριότερος κοινός διαλύτης είναι το νερό. Συνηθισμένες χρήσεις για οργανικούς διαλύτες είναι στον ξηρό καθαρισμό (π.χ., τετραχλωροαιθένιο), ως αραιωτικά χρωμάτων (π.χ., τολουόλιο, νέφτι), ως αφαιρετικά βερνικιών νυχιών και διαλύτες κόλλας (ακετόνη ή προπανόνη, αιθανικός μεθυλεστέρας, αιθανικός αιθυλεστέρας), σε αφαίρεση λεκέδων (π.χ., εξάνιο, πετρελαϊκός αιθέρας), σε απορρυπαντικά (κιτρικά τερπένια) και σε αρώματα (αιθανόλης).
Οι διαλύτες βρίσκουν ποικίλες εφαρμογές σε βιομηχανίες χημικών, φαρμακευτικών, τροφίμων, ελαίων και αερίων, ξύλου και επίπλου, χρωμάτων, συμπεριλαμβανόμενων των διεργασιών χημικών συνθέσεων και καθαρισμού.
Η παγκόσμια αγορά διαλυτών αναμένεται να να αποφέρει έσοδα περίπου US$33 δισεκατομμυρίων το 2019. Η δυναμική οικονομική ανάπτυξη σε αναδυόμενες αγορές όπως Κίνα, Ινδία, Βραζιλία, ή Ρωσία θα συνεχίσει να αυξάνει την απαίτηση για διαλύτες. Οι ειδικοί αναμένουν ότι η παγκόσμια κατανάλωση διαλυτών θα αυξάνεται με ετήσιο ρυθμό 2,5% για τα επόμενα χρόνια. Συνεπώς, ο αριθμός ανάπτυξης που προβλεπόταν κατά τα τελευταία οκτώ χρόνια θα ξεπεραστεί.
